Resim: Olimpiyatlarda yarışan Hafif Kilo İki Çifte ekibimiz: Hüseyin Kandemir – Cem Yılmaz ve Antrenörleri Recep Akıcı

Federasyonun ifadesine göre başarılı bir sezon geçirildi. İlk kez baraj aşılarak olimpiyata gidildi, seçmeleri aşan ekibimizden Enes Kuşku olimpiyatlardan birkaç gün önce yaşanan bir talihsizlik sonucu yerini Cem Yılmaz’a bıraktı. Ekibimiz 20 ülke arasında 16. oldu.

Uluslararası yarışlarda kazanılmış iyi dereceler var. Federasyonun web sitesinde Kürek Tarihimizde A Finallerde ilk kez kazanılmış başarılar öne çıkartılmış:

Avrupa JM4+  üçüncülüğü (7 ülke arasında) ve JW4- altıncılığı (10 ülke arasında),

World Cup1 LM2- beşinciliği, (8 ülke 11 tekne arasında)

World Cup3 LM2-  dördüncülüğü (8 ülke arasında).

Ayrıca Avrupa JM2- beşinciliği, Avrupa JM2X yedinciliği, U23 LM2- üçüncülüğü, Büyükler Non Olimpik 2+ sekizinciliği gibi dereceler Federasyonun sitesinde “BAŞARILARIMIZ” olarak yayınlanıyor.

Kazanan sporcuları ve antrenörlerini kutluyorum. Ellerinden gelenin en iyisini yapmaya çalıştığından şüphem yok. Kazanılan derecelerin ne kadar zor elde edildiğini, bizzat yaşamış biri olarak yakından bilirim, onları küçümsemek aklımdan dahi geçmez. Ancak içimde hala eksik kaldığını hissettiğim beklentiler var.

Biz yıllar önce de U23 yarışlarında madalyalar kazandık, Akdeniz Oyunlarında, Balkanlarda gençlerimiz defalarca kürsüye çıktı ama devamını göremedik. Yaşı büyüdükçe daha mükemmel dereceler beklediğimiz ekipler geri kaldılar. Buna karşılık rakiplerimiz başarılarını katlayarak devam ettirdiler.

Örnek olarak 2015 yılında U23’te birinci olan Fransız, bir yıl sonra olimpiyatta Altın Madalya kazandı.  2014 yılında U23’te birinci olan Amerikalı iki sene sonra 2016 Rio’da Olimpiyat beşincisi oldu.

Onlar adım adım gelişirken biz aynı hamleyi yapamıyoruz. Dört yıldır olimpiyatlar için hazırladığımız İki Tek ekibimiz barajı aşamıyor. Büyüklerde parkurlarda yokuz. Federasyonu anlayamıyorum. Non Olimpik sınıflarda ekip yarıştırarak başarı hikayesi anlatıyorlar. Az teknenin girdiği yarışlara yazılıp A Final çektiğimize sevinmiş gibi yapıyorlar.

Buna karşılık etrafımıza baktığımızda komşumuz Yunanistan’ın inanılmaz başarıları dikkati çekiyor. Benim kürek çektiğim tarihlerde gurubumuza Yunanistan düşünce sevinirdik, her yarışta onları geçtik. Günümüzde son on seneye baktığımızda komşunun karnesinde şöyle bir istatistik görüyoruz:

Büyükler Dünya Şampiyonalarında 6 Altın, 8 Gümüş, 6 Bronz,

Dünya U23 Şampiyonalarında 12 Altın, 7 Gümüş, 4 Bronz,

Dünya Gençler Şampiyonalarında: 3 Altın, 8 Gümüş, 6 Bronz,

Böylece Yunanistan son 10 yılda muhteşem bir gelişme göstererek 21 Altın, 23 Gümüş, 16 Bronz, toplam 60 madalya kazandı. Yetiştirdiği gençlerle büyüklerde madalya kovalayan ekipler yarattı.

Özlediğim süreklilik işte burada açık olarak görülüyor. Sistemimizi tekrar gözden geçirmeliyiz. Nerede hata yaptığımızı anlarsak başarıya ulaşma hızımız o kadar artar. Sırp ekolünü örnek almakla, yıllardır Sırp Hocaya astronomik ücretler ödemekle hata yaptığımız meydanda, Sırpların son on yılda çizdikleri grafik sistemlerinin ne kadar hatalı olduğunu açık olarak ortaya koymakta. Son 11 yılda alabildiği tek madalya bir üçüncülükten ibaret.

Ben elimizdeki sporcu ve antrenör portföyünün başarıya çok yakın olduğunu düşünüyorum ama işin acı tarafı bunu on yıldır düşünüyorum…      

Yeni federasyonun başarıda sürekliliği sağlayacak önlemler almasını dileyerek konuyu kapatırken antrenör kardeşlerimden bir ricam var. Federasyonun sadece iki teknenin katıldığı bir yarışa girip “finalde gümüş madalya kazandık” şeklinde Ankara’da hava atması gibi siyasi oyunlarda kukla olmayın. Bize yakışmaz…

Tüm kürekçilerimize ve antrenörlerimize 2017 sezonunda başarılar diliyorum

Celal Gürsoy